ΑΡΜΕΝΙΑ: 1915 και μία τεράστια αλυσίδα απεγνωσμένων ανθρώπων οδεύει για την προσφυγιά… 2020 και, στο ίδιο έργο θεατές… Αλυσίδα οχημάτων μεταφέρει πρόσφυγες από εδάφη Αρμενικά του Αρτσάχ που τώρα περνάνε στην κατοχή των Αζέρων.
Όλα αυτά μετά από έναν πόλεμο 45 ημερών στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ που παρά τις ηρωικές προσπάθεις των φιλόπατρων Αρμένιων τα εδάφη για τα οποία αγωνίσθηκαν επέστρεψαν σύμφωνα με την συμφωνία 10/11/2020 ανάμεσα σε Ρωσία-Αζερμπαϊστάν –Αρμενίας στην κατοχή του Αζερμπαϊστάν κι είναι εδάφη που είχαν κερδίσει οι Αρμένιοι με τον πόλεμο του 1990. Τώρα αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν.. να εγκαταλείψουν γη πατρώα… Απέραντος πόνος… Πόνος και αγωνία για τα θρησκευτικά τους μνημεία.. με πρώτη σκέψη στη Μονή Davivank -Αγίου Δαβίδ-.
Μονή Davivank: Κάτι το αντίστοιχο είναι στην συλλογική μνήμη του Ελληνικού λαού η Αγία Σοφία και η Μονή Παναγίας Σουμελά στον Πόντο.
Χιλιάδες Αρμένιοι από τη γύρω περιοχή πριν εγκαταλείψουν τα χωριά τους που τώρα θα περάσουν στα χέρια του εχθρού προστρέχουν στην Μονή του Αγίου Δαβίδ να προσευχηθούν, να τον αποχαιρετήσουν.. Οι σκηνές θυμίζουν την λατρεία του Ποντιακού λαού στην Παναγία Σουμελά… Συγκλονιστικές σκηνές..
ΟΧΙ ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ. ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΕΔΩ…
Ο πάτερ Χοβαννές ευλογεί τους πιστούς που πήγαν στη μονή Dadivank, για να “την αποχαιρετήσουν”. αλλά ο ίδιος αρνείται να εγκαταλείψει τη μονή. “Εγώ δεν φεύγω” λέει. “Εγώ θα μείνω στην εκκλησία μου”! Κι όπως γράφουν οι Αρμενικές σελίδες:
Ο Πατέρας Hovhannes Hovhannesian πήγε στη μονή Dadivank, στο Αρτσάχ, για να φέρει πίσω τις καμπάνες, τον σταυρό και τα Khatchkar στην Αρμενία πριν οι Τούρκοι εισβάλουν στα αρμενικά πατρογονικά εδάφη.
Τελικά όμως τον πήρε τηλέφωνο ο πρόεδρος της δημοκρατίας του Αρτσάχ, Arayik Haroutyunyan, και του είπε: “Μην αγγίζετε τον Dadivank, μην αγγίζετε τους σταυρούς, δεν θα δώσουμε τον Dadivank”.
Όταν οι πιστοί τον ρώτησαν πως θα διατηρηθεί η μονή, ο πατέρας Hovhannes χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες είπε: “Μόνο ο Θεός μπορεί να σώσει τη μονή. Περίμενα να συμβεί ένα θαύμα για να μην αφαιρέσω τα Khatchkar που έχουν χαράξει και τοποθετήσει οι πρόγονοί μας 800 χρόνια πριν. Φοβόμουν ακόμη μήπως τιμωρηθώ για αυτό. Φοβόμουν και περίμενα ένα θαύμα…”.
Και, το θαύμα έγινε…
<Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το Dadivank βρίσκεται ήδη υπό τον έλεγχο των Ρώσων ειρηνευτών, δεν κινδυνεύει.
Υπάρχουν αρκετοί κληρικοί (με επικεφαλής τον πατέρα Χοβανές) στο μοναστήρι που θα συνεχίσουν να λατρεύουν στο Ιερό και να εκτελούν τακτικά τις τελετές>…
Αυτή ήταν η δήλωση του εκπροσώπου Καθολικού όλων των Αρμενίων, πατέρα Βαχράμ Μελικιάν λίγο μετά την ηρωϊκή στάση του πατέρα Χοβαννές. Ήδη τα ΜΜΕ παρουσίασαν σκηνές με Ρώσικα στρατιωτικά οχήματα που έφτασαν στην Μονή.
Αλλά ποια είναι η Μονή Dadivank ; Ακολουθεί κείμενο της ιστοσελίδας Εθνική Επιτροπή Δικαίωσης Αρμενικού Ζητήματος.
<Η μονή Dadivank χτίστηκε από τον 9ο έως τον 13ο αιώνα, τοποθετήθηκε σε έναν λόφο κι απέκτησε και το όνομα Khutavank, ′′Khut′′ στα Αρμενικά σημαίνει λόφος. Λέγεται ότι ιδρύθηκε από τον Άγιο Dadi, έναν από τους ακόλουθους του Αποστόλου Θαδδαίου, που τα λείψανά του βρέθηκαν κάτω από την εκκλησία κατά τη διάρκεια ανασκαφών το 2007. Αναφέρεται για πρώτη φορά στην ιστορία από τον Mkhitar Gosh που έζησε στο μοναστήρι για λίγο καιρό. Το συγκρότημα πήρε φωτιά από τους εισβολείς των Σελτζούκων τον 12ο αιώνα αλλά αποκαταστάθηκε αμέσως μετά.
Το μοναστηριακό συγκρότημα του Dadivank αποτελείται από τον Καθεδρικό Ναό του Μνημείου (Katoghike), την Εκκλησία της Παναγίας, το Παρεκκλήσι, το Μνημείο Bell Tower και πολλά βοηθητικά κτίρια. Το κεντρικό κτίριο του μοναστηριού, χτίστηκε το 1214 από τη βασίλισσα Arzou του Haterk. Οι εσωτερικοί τοίχοι του καθεδρικού ναού Memorial είναι πλούσια διακοσμημένοι με τοιχογραφίες. Μια μεγάλη επιγραφή στα Αρμενικά, που καλύπτει ολόκληρο το τείχος της εισόδου του καθεδρικού ναού αναφέρει λόγια της βασίλισσας.
Η αποκατάσταση της τοιχογραφίας του Αγίου Στεφάνου έγινε στην εκκλησία Katoghike το 1214 που χρησιμοποιήθηκε ως στάβλος κατά το κομμουνιστικό καθεστώς.
Τα khachkars του Dadivank είναι εξαιρετικά!!! Χαρακτηριστικά της μεσαιωνικής χριστιανικής αρμενικής τέχνης.
Η Μονή Dadivank ανακαινίστηκε το 1994 και σήμερα βρίσκεται στη λίστα των ενεργών μοναστηριών της Επισκοπής του Artsakh της Αρμενικής Αποστολικής Εκκλησίας.
Σήμερα αυτή η σπουδαία ιστορική τοποθεσία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, που βρίσκεται σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον διατρέχει σοβαρό κίνδυνο….>.
Αγωνία λοιπόν, των Αρμενίων για το Ιερό Θρησκευτικό τους προσκύνημα, το μνημείο Θρησκευτικής κληρονομιάς που η τύχη του στα χέρια των Αζέρων ‘νικητών’ αυτού του πολέμου θα ήταν και η αναμενόμενη…όπως κάθε Χριστιανικού μνημείου που έρχεται στην κατοχή Μουσουλμάνων…
Όπως ήδη προανέφερα τελικά με την παρέμβαση των Ρώσων και την εκεί παρουσία τους ίσως τα πράγματα δεν είναι και τόσο τραγικά όπως δυστυχώς αποδείχθηκαν για την Παναγία Σουμελά και για την Αγία του Θεού Σοφία στην Κωνσταντίνου πόλη.
Ότι κι αν συνέβη από αυτόν τον πόλεμο των 60 περίπου ημερών ανάμεσα στο ΑζερμπαΙστάν και την Αρμενία ανάμεσα σε δύο μονοθεϊστικές θρησκείες, στους μουσουλμάνους και τους Μονοφυσίτες Χριστιανούς, μεταξύ σκοταδισμού των Αζέρων και Πολιτισμού των Αρμενίων το συμπέρασμα είναι ένα: Το υψηλό αίσθημα θρησκευτικής πίστης του Αρμενικού λαού και η μεγάλη του φιλοπατρία. Και τα δύο επικίνδυνοι εχθροί της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Πηγή: ιστοσελίδα: ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΑΡΜΕΝΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ.
Από: my-mosxato.blogspot.com
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος-Ερευνήτρια.
